Column Wendy - Drie dagen met twee vriendinnen doorbrengen in de stad waar het altijd gebeurd, slapen in de stad die zoals ze zeggen ‘never sleeps’.
Column Wendy - Drie dagen met twee vriendinnen doorbrengen in de stad waar het altijd gebeurd, slapen in de stad die zoals ze zeggen ‘never sleeps’.
Waar je op elke hoek geïnspireerd en betoverd wordt, waar het zo’n compleet andere wereld is dan die ik dagelijks in leef. Alleen al door het continu omringd worden door honderden wolkenkrabbers, gele taxi’s en haastende maar vriendelijke mensen. In dit scenario mocht ik drie heerlijke dagen doorbrengen. Vriendin Y. vliegt voor haar werk en nam ons mee. Ik hoef u niet uit te leggen dat het vliegen alleen al deze keer een ervaring was om nooit te vergeten, laat dat gezegd zijn.
Eenmaal op plek van bestemming moest er een plan gemaakt worden, wat willen we zien, wat moet er gedaan, en wat moet gekocht de komende dagen. Ach, we hadden er drie, dus urenlang ontbijten in een gezellig tentje dat kon best die eerste ochtend. Sjokkend de wijkjes door kon ook. Een avond uittrekken om naar een thuiswedstrijd van de Yankees te gaan lag godzijdank ook niet in de weg. Magisch was het, dat bleek wel uit het traantje dat ik weg moest pinken, ook al overviel mij het een beetje. Maar op dag twee liep de druk al langzaam op. Helemaal nadat we door Shoandra twee uur waren vermaakt en verleidt in een enorme Victoria’s Secret. Onder het mom van ‘dit zijn niet alleen cadeautjes voor mezelf maar ook voor hem’, lieten we de creditcards hun werk doen. Daarna snel nog onszelf gek maken in een andere winkel, en de klok gaf bijna vijf uur verder aan.
Maakt niet uit, eten hoeft nu juist niet op de klok, zeiden we tegen elkaar. De avond is van ons, de nacht is van ons, de stad is van ons. Fietsend tussen het op sommige punten ontplofte verkeer (mijn Amerikaanse vriendin vroeg of ik een doodswens had) zorgden we ervoor dat we de ene hot spot na de andere begroette, de foto’s namen, inclusief de selfie’s, en we ons lijstje steeds verder konden afstrepen. Alleen de outlet, die ene waar er zoveel van zijn, waar alles zoveel goedkoper is, die moest nog bezocht. We kozen de zondag, dag van vertrek, een klein uur voordat we in de lobby klaar moesten staan. Gepakt en al.
Een outlet in Amerika, enorm is niet het goede woord. Je weet niet waar je kijken moet. Alles schreeuwt je naam. Die ervaring hadden wij tenminste. Sportkleding, rijen lang, voor een prikkie, shampoo die je bij je kapper maar eenmaal in het jaar koopt omdat ‘ ie zo belachelijk duur is, nagellak, speelgoed, heel veel speelgoed. We struinden als ongeremde idioten terwijl de klok de minuten aftikte, schreeuwden naar elkaar dat het tijd was, ik griste onderweg naar de kassa de begeerde Elsa jurk (de kenner snapt mij) mee, halleluja. Discussie in de rij of we moesten blijven of NU naar een taxi moesten rennen. Want die vertrektijd, daar kon niet aan getornd. De stress, de haast, de adrenaline, in dat allerlaatste uur. New York, je was geweldig.
