Column Mei 2015 023 Anders - Niemand wil in Haarlem-Noord wonen, dat weet iedereen. Zelf kom ik uit Schalkwijk, maar Haarlem-Noord kan écht niet. "Boven het station wil je niet dood gevonden worden!" riep ik vanuit mijn studio in de Vijfhoek. Ik heb dus nogal wat uit te leggen sinds ik een huisje huur in de Patrimoniumbuurt en dolgelukkig ben.
Column Mei 2015 023 Anders - Niemand wil in Haarlem-Noord wonen, dat weet iedereen. Zelf kom ik uit Schalkwijk, maar Haarlem-Noord kan écht niet. "Boven het station wil je niet dood gevonden worden!" riep ik vanuit mijn studio in de Vijfhoek. Ik heb dus nogal wat uit te leggen sinds ik een huisje huur in de Patrimoniumbuurt en dolgelukkig ben.
Waar kwam die haat voor Haarlem-Noord toch vandaan? Mijn vriend (ook ex-Schalkwijker) weet dat. Binnen de onderste laag van de maatschappij bestaat namelijk heuse rivaliteit tussen de Schalkwijkers en de Noorderlingen. Noord zou volgens Schalkwijk slechts uit white trash bestaan en Schalkwijk, the Ghetto, alleen uit Turken en Marokkanen. "Maar dat is niet zo! Schallahtown bitches!!" Mijn volwassen vriend maakt allerlei snelle handgebaren in de lucht en zet een stoere blik op.
Mijn yuppen-vrienden die vlak boven het station wonen, zijn in ontkenning.
"Hahaha! Neeeee schat… Dit is niet Haarlem-Noord. Dit stuk hoort nog gewoon bij het centrum! Noord begint pas dáár ergens ter hoogte van de Zaanenlaan!" Maar de website van de gemeente bevestigt mijn vermoeden: 'Globaal bestrijkt Noord het hele gebied boven het NS-Station en het gebied ten westen van het Spaarne.' Dit nieuws zal voor sommigen slikken zijn.
De kreet 'Noord gestoord!' blijkt trouwens overgewaaid vanuit Amsterdam en is in tegenstelling tot wat ik dacht geen belediging, maar juist een yell; een die Noorderlingen met trots uitroepen. Zoals Eindhovenaren “Eindhoven de gekste!!” roepen. Het schijnt ook dat, wanneer je in Noord geboren bent, je er niet aan denkt om ooit elders te gaan wonen. Een saamhorig volk dus. En dat terwijl Noorderlingen van de buitenkant slechts als klootjesvolk gezien worden. De Delano’s en de Priscilla’s die als tokkies op scooters scheuren, asociaal hard muziek afspelen vanaf hun telefoon en bontkragen dragen.
Mijn buren worden door de andere buren ook als tokkies gezien. Dat vertelden ze me zelf. Ik had die diagnose ook al gesteld, door de signalen: hardcore muziek, een rookgordijn en een onverzorgde tuin vol oud schroot. Haar dochter en schoonzoon wonen bij haar in. Dat is noodgedwongen, dat mocht ik best weten. Maar asociaal zijn ze niet. Ze geven een seintje wanneer ze gaan klussen en vragen geregeld of ze geen overlast veroorzaken. Dus ging ik het ook maar netjes melden toen ik een housewarming gaf. Ze zei: “Lief kind, geniet ervan. Ik zeg altijd maar: leef en laat leven! Ja toch!”