Erfenisbelasting reëel of verkapte diefstal
'Gij zult niet stelen' en 'Misbruik wordt gestraft' zijn decennia oude en alom bekende stellingen. Het zich toe-eigenen van andermans eigendommen wordt bestraft met boetes, taakstraffen en wellicht zelfs bajesbezoek. Het staat immers als een paal boven water: je moet je fikken thuis houden. Sommige benadeelden nemen het recht in eigen handen en ook zij worden gestraft. Geldt dat eigenlijk ook voor de Staat?
Erfenisbelasting reëel of verkapte diefstal
'Gij zult niet stelen' en 'Misbruik wordt gestraft' zijn decennia oude en alom bekende stellingen. Het zich toe-eigenen van andermans eigendommen wordt bestraft met boetes, taakstraffen en wellicht zelfs bajesbezoek. Het staat immers als een paal boven water: je moet je fikken thuis houden. Sommige benadeelden nemen het recht in eigen handen en ook zij worden gestraft. Geldt dat eigenlijk ook voor de Staat?
Overheidsbestuurders denken daar m.i. soms toch iets anders over. Hoe meer je uit de zakken van de burger plukt, hoe minder snel de staatschuld groeit. Groeien doet hij toch, daar is tegenwoordig vrijwel geen ontkomen aan en is een totnogtoe door iedereen vreemd genoeg geaccepteerd fenomeen. Belasting betalen doet niemand graag, maar als je daarmee bijdraagt aan het welzijn van iedereen en aan het in stand houden en bevorderen van een gezond maatschappelijk en economisch klimaat, dan is daar nog wel overheen te komen. Dat is géén stelen, maar valt onder bevordering van het algemeen belang.
Een merkwaardig verschijnsel echter is belastingheffing op erfenissen. Dat ziet de overheid niet als diefstal waarvoor men dient te worden gestraft. Ouders hebben hard gewerkt, hebben belasting betaald over hun inkomens en spaarden een netto bedrag bijeen voor hun oude dag of om hun kinderen mee te plezieren.
Maar dan gebeurt het. Ouders overlijden en kinderen worden de eigenaren van het door hun ouders al dan niet moeizaam bijeen vergaarde netto-spaargeld. Een pleister op de wonde van het verlies voor de achterblijvers, een leuke financiële troost. Maar dan......
De een zijn dood is de ander zijn brood
Plotseling is daar de belasting die meent te mogen meeprofiteren van ieders dood. 'De een zijn dood is de ander zijn brood' staat hoog in haar vaandel. "Leuk en aardig dat ouders geld en bezittingen nalaten, maar daar willen wij als overheid graag opniéuw een graantje van meepikken", is een schijnbaar door ieder mens geaccepteerd fenomeen. En dus betaal je als nabestaande belasting over een bedrag waarover reeds belasting is geïnd. Een m.i. tamelijk ziekelijke vorm van inkomsten voor de Staat; doodgaan doen we immers allemaal. Wat een klappers; de Staat gebaat bij elk overlijden en gegarandeerd van dodengeld, het legitieme woord voor successiegelden.
Geen geld maar toch betalen
Nóg gekker wordt het als de ene ouder eerder overlijdt dan de andere en het vruchtgebruik geeft aan de achterblijvende echtgenoot(te). Als kind heb je recht op je kindsdeel en word je direct belast, ook al laat je het nog niet uitkeren omdat het vruchtgebruik bij de andere nog levende partner ligt die je hierdoor niet in de problemen wilt brengen. Je eist het daarom niet op, maar toch moet je reeds belasting betalen over een bedrag dat je nota bene (nog) niet hebt. En dat elk jaar opnieuw totdat de andere ouder overlijdt.
Ageren
Het Haarlems Dagblad poneerde 31 augustus 2015 de stelling 'Schenking altijd belastingvrij'. Het verbaast me nog steeds dat slechts 94% vóór de stelling koos en dat er 6% tégen was. 6% betaalt dus graag belasting over bedragen die al eerder zijn belast! Hoe gek wil je het hebben!
Elk serieus en zichzelf enigszins respecterend persoon beseft dat belastinginning noodzakelijk is voor het verantwoord draaiende houden van de maatschappij. Maar, dan moeten die bedragen daar ook voor worden gebruikt en niet in bodemloze putten verdwijnen zodat men weer nieuwe wetten moet bedenken om de staatskas te spekken. Maar, uit wat voor mensen bestaat dan die 6%? Zijn er echt mensen die het reëel vinden erfgenamen opnieuw te belasten voor het door hun ouders vergaarde netto spaargeld/vermogen? Zou men de vraag soms niet hebben begrepen? Waaruit bestaat dan wel die 6% die dubbele belastingheffing reëel acht? Ambtenaren die worden betaald uit de door de burger bijeengebrachte overheidsgelden? Ik weet het niet. Heeft iemand een suggestie? Ik snap er niets van. Houd als overheid je handen gewoon thuis en blijf, als belastinginners, af van het door ouders gespaarde vermogen. Het wordt tijd dat de nog levende mensheid eens opstaat om dit soort zeer dubieuze inningen een halt toe te roepen. Tot aan die tijd, ouders, geef, als je je het kunt permitteren, bij leven zoveel mogelijk weg; dat geeft je persoonlijk genoegen en je kinderen krijgen waar ze recht op hebben. Maar geef niet te veel weg voor aankoop van een huis; daar heeft men met een maximaal belastingvrij bedrag weer een stokje voor gestoken.
