023 Haarlem - “Bij intens verdriet komt een oerkracht vrij.” Eind 2021 werd Nana Bouwens (49) genomineerd voor de ‘Wonder Women Awards’ in het netwerk ‘Women in Toys, Licensing & Entertainment’. Daarin zitten grote (beursgenoteerde) bedrijven zoals Disney, Hasbro, Mattel e.a., maar ook kleine zelfstandigen zoals zij.
Nana ontwerpt voor haar bedrijf Memory print Nederland o.a. tranen in verschillende materialen die zij graag onder licentie wil laten uitbrengen en dat diegene ze dan over de wereld laat uitrollen. Zij zegt verschillende merknamen en logo’s geregistreerd te hebben. Nana: Ik ben onderzoeker, ontwerper en maker en geen verkoper. Iedereen kent de Pink Ribbon voor borstkanker, mijn ambitie is dat mijn tranen straks bekend staan als erkenning en herkenning van de diepte- en hoogtepunten van het leven en dat je op dat moment net iets meer aandacht nodig hebt en die dan hopelijk ook krijgt.”
Rouw
De dood van haar ouders speelde een doorslaggevende rol in het ontwikkelen van knuffeltraantjes. Op de begrafenis van haar moeder zat ze zonder zakdoek. Voor de begrafenis van haar vader besloot ze dat ze die zelf zou maken. Het ontwerpen van troostdoekjes en later knuffeltraantjes was voor haar een persoonlijk houvast, een manier om haar verdriet te verwerken. Nana is een alles of niets persoon, dus ze dacht als ze het voor haar familie kan maken, dan kan het net zo goed voor de hele wereld. Daarom is ze bij dit netwerk terechtgekomen, hierin zitten vrouwen die ook een missie hebben om door de belevingen en ogen van kinderen de wereld te veranderen.
Tranen
Nana: “De meeste mensen vegen hun tranen zo snel mogelijk weg en daar gaat het vaak mis. Als we op een gegeven moment onze tranen kunnen accepteren als een krachtig vorm van communicatie en daarbij ook realiseren dat iedereen op de wereld familie en vrienden heeft met wisselende emoties en dat we niet zo hard moeten zijn voor onszelf en de ander dan komt het wel goed, volgens mij.”
Oerkracht
“Bij een intens verdriet komt een soort oerkacht vrij die daarvoor ongekend was. Zo is het bij mij ook gegaan. Ik heb mijn tranenproject minimaal 100x in de hoek gegooid, maar telkens kwamen ze weer terug en moest ik er toch iets mee doen. In deze pandemie is het nog duidelijker dat verdriet verstopt zit en dat we maar blijven zeggen dat “het goed” gaat. Ik zou graag willen dat ’Het OK is om niet OK te zijn’. Voor deze zin en mijn tekeningen ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij deze nominatie van storytelling. Er zijn nog vele andere categorieën zoals mijn mentor uit Engeland Dr. Amanda Gummer, die is genomineerd voor social good. Het netwerk is wereldwijd en zou graag andere gelijkgestemden erbij willen hebben, omdat je samen meer kunt bereiken.”
Aangezien de prijsuitreiking op 20 februari in New York is en Nana niet verwacht dat het dragen van mondkapjes voorbij is – zij wordt er claustrofobisch van – gaan haar nichtje en schoonzus naar het gala in Amerika. Nana: “Hopelijk komen ze thuis met een gouden Wonder Woman cape, maar liever met heel veel leuke verhalen en avonturen, want uiteindelijk is dat waarvoor we op aarde zijn; meemaken en erbij zijn. En zoals mijn nichtje van 17 zou zeggen: Leef je mooiste Leven! En gelijk heeft ze, want in onze familie hebben wij de ervaring dat alles binnen een seconde compleet anders kan zijn en daar heb je geen cape voor nodig om dat te weten.”
Willem Brand
